Τα ρούχα μας ρυπαίνουν τις θάλασσες κάθε φορά που βάζουμε πλυντήριο

Υπολογίζεται ότι κάθε φορά που πλένετε ένα ρούχο στο πλυντήριο απελευθερώνονται στο περιβάλλον 1900 μικροΐνες συνθετικού υλικού που καταλήγουν στις θάλασσες και τους ωκεανούς και επιβαρύνουν τα θαλάσσια οικοσυστήματα.

Μια άλλη πηγή ρύπανσης από μικροπλαστικά είναι και τα προϊόντα ομορφιάς που περιέχουν μικροσκοπικούς κόκκους, οι οποίες επίσης καταλήγουν στις θάλασσες μέσω των αγωγών αστικών λυμάτων καθώς είναι πολύ μικρά για να “αιχμαλωτιστούν” από τα φίλτρα των ειδικών μονάδων επεξεργασίας.

Παλαιότερη έρευνα του οικολόγου Μαρκ Μπράουνι με τίτλο  (Accumulation of Microplastic on Shorelines Woldwide: Sources and Sinks, 2011) η οποία διενεργήθηκε σε 18 παράκτιες περιοχές της Υφηλίου έδειξε ότι το 85% των συνθετικών υλικών ήταν μικροΐνες αντίστοιχες με εκείνες που βρίσκονται στα συνθετικά ρούχα, πράγμα που σημαίνει ότι ρούχα και πλυντήρια συντελούν ένα από τα μεγαλύτερα οικολογικά εγκλήματα των καιρών μας.

Σύμφωνα με τη μελέτη του Μπράουνι, ένα μόνο συνθετικό ρούχο απελευθερώνει 1900 μικροΐνες κάθε φορά που πλένεται στο πλυντήριο ρούχων. Πολλαπλασιασμοί και αναγωγές περιττεύουν για να αντιληφθούμε την τεράστια ποσότητα πλαστικών μικροϊνών που κατακλύζουν τους υδάτινους δρόμους σε όλο τον κόσμο.

Μέρος της λύσης είναι οι εταιρείες ρουχισμού, που στη συντριπτική τους πλειονότητα δείχνουν μάλλον απρόθυμες να σχεδιάσουν καλύτερα υφάσματα. Το υπόλοιπο ήμισυ της λύσης βρίσκεται στην ανάπτυξη αποτελεσματικότερων φίλτρων τόσο για τα οικιακά πλυντήρια όσο και για τις μονάδες επεξεργασίας λυμάτων.

—Τα μικροπλαστικά στην τροφική αλυσίδα και τον αέρα

Μπορεί ο ωκεανός να μοιάζει με κάτι μακρυνό, αλλά όπως επισημαίνει ο Μπράουνι, οι μικροΐνες των ρούχων αποτελούν το απόβλητο που αφθονεί περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο σε βιότοπους ανά τον κόσμο και μπορεί να μολύνει όχι μόνο το νερό, αλλά και την τροφή και τον αέρα.

“Οι ίνες που εισέρχονται στο αναπνευστικό και το πεπτικό σύστημα μεταφέρουν τοξικές χημικές ουσίες που μολύνουν το ένα τρίτο των τροφίμων που καταναλώνουμε” λέει ο Μπράουνι.

—Η έρευνα του ΙΘΠ “Αρχιπέλαγος”

Σε αντίστοιχα συμπεράσματα είχε καταλήξει και μια μακροχρόνια, ελληνική έρευνα του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας “Αρχιπέλαγος” που διενεργήθηκε σε παραλίες που βρέχονται από το Αιγαίο Πέλαγος και που έδειξε ότι οι ελληνικές ακτές έχουν κατακλυστεί από πλαστικές ίνες που μεταφέρονται με τα θαλάσσια ρεύματα ακόμα και σε “παρθένες” περιοχές στις οποίες δεν αναπτύσσεται ανθρώπινη δραστηριότητα.

Τα ευρήματα ήταν αντίστοιχα όταν εξετάστηκαν δείγματα θαλάσσιας άμμου και ιζήματος πυθμένα, αλλά και εντόσθια ψαριών.

Δεκάδες ίνες είχαν βρεθεί ακόμα και σε μικρά ψάρια με μήκος μόλις 10-13 εκατοστών.

Σύμφωνα με την κα. Αναστασία Μήλιου από το “Αρχιπέλαγος ”ανάλογα με το πότε εντός του 24ώρου τα ψάρια συλλέγουν την τροφή τους, ανάλογες ήταν και οι ίνες που είχαν καταπιεί: τα είδη που τρώνε την ημέρα είχαν φάει κυρίως διαφανείς ίνες, ενώ εκείνα που βγαίνουν τη νύχτα είχαν καταπιεί περισσότερα έγχρωμα κομματάκια πλαστικού! Κατάποση πλαστικών ινών από τα ψάρια σημαίνει βεβαίως εισαγωγή τοξινών στην τροφική αλυσίδα. Αυτό δεν σημαίνει πως το ψάρι δεν παραμένει μια από τις πιο υγιεινές τροφές (εξάλλου τα εντόσθια αφαιρούνται κατά το μαγείρεμα), αλλά υπογραμμίζει την έκταση της περιβαλλοντικής ρύπανσης” πρόσθεσε”.

Μάλιστα,  το «Αρχιπέλαγος» πραγματοποιεί πειράματα μέτρησης του χρόνου διάσπασης πλαστικών ειδών, σε πραγματικές συνθήκες, εντός θαλασσινού νερού, κάτω από τον ήλιο κ.λπ.

Όσο για τις αιτίες της καταστροφής των θαλασσίων οικοσυστημάτων της πατρίδας μας, αυτές είναι η ευρεία χρήση και ανεξέλεγκτη απόρριψη πλαστικών στο περιβάλλον, η μικρή διάδοση της ανακύκλωσης, η χρήση της πλαστικής σακούλας (ακόμα και οι βιοδιασπώμενες είναι πολύ επικίνδυνες καθώς διασπώνται ταχύτατα σε μικροΐνες πλαστικού), αλλά και οι παράνομες χωματερές που λειτουργούν ακόμα σε πολλά νησιά και περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας όπου τα υγρά αποστράγγισης καταλήγουν στη θάλασσα.
econews